Як ты безь мяне там, як я безь цябе тут
Пачуцьцём чалавека цягне сэрца ў родны кут
Як быццам жартую
А ў сабе мацней крычу
Я цябе ўратую
Толькі як ня ведаю
Ластаўка ў небе лунала праўду казала
Аб тым, дзе жывеш ты зараз
Я не спрачалась, ў вочы твае закахалась
На неба глядзеўшы часам
Прыпеў
Ўголас трымаю, гонар
Гэта мая прастора
Гэта мая краіна
Край любы, край адзіны
Лепшае побач чую
Крылы свае ратую
Хутка ўсё добра будзе
Мілыя, вольныя людзі
Дзе яно сэрца Радзімы?
Ў лесе, ці ў хаце,
Ці паміж муроў цагліных?
Кволаю птушкаю ў небе
Водарам ніў, ці коласам
Ў чэрствай глебе
Как ты без меня там?
Как я без тебя тут?
чувством человека
влечет сердце в родной край.
Как будто шучу,
а в себе сильнее кричу
"Я тебя спасу, только как -
не знаю. "
Ласточка в небе луналая
правду говорила о том
где живешь ты сейчас.
Я не спорила,
в глаза твои влюбилась,
на небо глядевшы время.
Голос держу.
Честь - это моя пространство,
это моя страна,
край любой, край единственный.
Лучшее рядом слышу,
крылья свои спасаю.
Скоро все будет хорошо,
мирные, свободные люди.
Где оно, сердце родины?
В лесу или в доме,
или между стен цаглинных?
Слабою птицей в небе,
ароматом нив или колосом черствой почвы?"
