Недзе ля ракі, дзе не мае броду,
Шэрыя быкі танчуць хараводы.
Ланцугі у начы адліваюць златам.
Воран там крычыць,
З воукам родным братам.
Палыхае там вогнішча да неба.
П'юць яны віно, заядаюць хлебам.
Песні ім паюць старыя цыганкі.
Бюць капытам, бюць.
А у небе маланкі.
Гэтыя быкі маюць сваю прауду
Ім ня трэба сонца, цемры ім багата.
Ім вясны ня трэба, ім зімы паболей,
Каб ты хлопец спау на пячы у няволе.
Грай, шукай у снах юнацтва свае мары.
Грай, гукай вясны зяленай цёплай чары.
Грай, спявай дружна песні райскай волі.
Грай, грай, гані быкоу вярнецца доля.
Напілісь быкі, скачуць па краіне,
Топчуць ручнікі капытамі у гліне.
Скачуць па дварах, адчыняюць хаты,
Хто не пахавауся бузде вінаваты.
Гэтыя быкі маюць сваю прауду
Ім ня трэба сонца, цемры ім багата.
Ім вясны ня трэба, ім зімы паболей,
Каб ты хлопец спау на пячы у няволе.
